Баянчандманьд хайр хүрээд..

Одоогоос 2 сарын өмнө өглөө ажилдаа ирээд мэйлээ шалгав. Жи-мэйлд маань Төв аймгийн Баянчандмань сумын нэгэн 10 жилийн сургуулийн мэдээлэл зүйн багшийн бичсэн захиа ирсэн байна. Тэрээр захиандаа: Bi bolon manai suragchid tanii blog-oor zochilon orox durtai tiimees blog-iin talaar tuunii ach xolbogdoliim talaar online iltgel taviad ogoochoo gesen xuseltiig tavij bna. Tov aimgiin Bayanchandmani sumiin suragchid ooriin ireeduigee ooroor xarax bolomjiig olgono gedegt ix naidaj bna. Medeelel zuin basg... гэсэн байлаа. Миний блог бичдэг, хүүхдүүдэд илтгэл тавих гэж юу байхав. Гэхдээ л энэ захиаг аваад их урамшсан юм. Миний блогруу ордоггүй хэсэг, хараад гардаг хэсэг, сэтгэгдэл үлдээдэг хэсэг, мэйл бичдэг бас хэсэг хүмүүс байдаг. Мэйл бичдэгүүдээс нь гэвэл сайхан блог байна, үүнтэй санал нэгдэж байна, энийг хүлээн зөвшөөрөхгүй байна, блогоор чинь үргэлж ордог, танилцая... гэх мэтчилан. Гэтэл энэ удаагийнх шиг хүүхдүүдийн ирээдүйд өөрийнхөө хувь нэмрийг өчүүхэн ч гэсэн оруулаач гэсэн мэйл нэг ч ирээгүй билээ. Захиаг аваад бодсон. Би тэр хүүхдүүдэд туслаж чадах болвуу? гэж.. Тэгээд юутай ч гэсэн онлайнаар яаж яриа хийх, ямар боломжтой, хэдэн хүүхэд уншдаг, одоогийн нөхцөл байдалын талаар асуулаа. Тэгээд ярилцаж явсаар 2008 оны 11 сарын 21ний өдөр биеэр очиж илтгэл биш яриа, чөлөөт уулзалт маягийн юм хийхээр тохиров. Тэр уулзалтанд дор хаяж 11 жилийн 100 хүүхэд, дээрээс нь тэндхийн компьютерийн сургуулийн хүүхдүүд, багш нь ирнэ гэсэн. Сэтгэл их хөдлөсөн.

Хамгийн гоё нь би ерөөсөө бодож санаагүй зүйлсийг тэд сэтгэн, зөндөө их сэтгэл гарсан явдал юм. Жишээ нь: зөөлгөхөөр тэндээс нэг жижиг машин явуулна /замын машин нэг хүн 3500 төг гэсэн/, тэндээ зар тараагаад зөндөө олон хүн цуглуулсан, нэг ирж байгаам чинь эрүүл агаарт гараад ав гээд сурагчийн дотуур байрандаа хонуулна /5 ортой юм билээ/, өнөөдөр бүүр уулзалтын хөтөлбөр хийгээд явуулсан байх юм.. Бүх хүмүүс хүлээгээд догдолж байгаа гэсэн. Энийг нь сонсохоор бүүр хайр хүрээд болдогүй.

Дотуур байр.


Яриа хийх тэнхим.


Яриа, цагийн хувьд:


Одоогоор надтай хамт 3,4 архаг блогчид явна гэж яриад байгаа бөгөөд тэдэнд үнэхээр их талархаж байна. Алс хөдөө байгаа тэр хөөрхөн хүүхдүүд компьютер гээч юмыг ашиглаад, галт үнэгээр интернэт гээчийг мэдээд, дээрээс нь Монгол блогоо уншаад явна гэдэг чинь том дэвшилт гэж бодож байна. Тийм ч учраас тэдний ирээдүйд өөрийн чадах өчүүхэн хувь нэмрийг оруулах юмсан гэж хичээгээд л.. Манай мундаг блогчид энэ ажилд маань туслах байх өө тэ. Цаг нь давчуу ч сэтгэл гаргаад хийвэл бүх юм бүтнэ бизээ. Юутай ч уулзаж ирээд сонин хачингаа дуулганаа.